Полная версия книги - "Вячеслав Адамчик - Пах летнiх траў (на белорусском языке)"
А потым не будзе агню ў хаце. Будзе густая ноч млець на двары поўны сiнi месяц будзе свяцiць на падлогу каля ложка, i будзе мякка спацца аж да светлае, неспакойнае ранiцы, покуль не разбудзiць стук малатка ў некага на надворку - нехта будзе звонка кляпаць касу. I табе таксама падумаецца, што сёння пойдзеш касiць на балотца пры гародах, дзе трава ў пояс, дзе капцы з жоўтымi мурашкамi, дзе цвiце румянак, i ты яго зрэжаш, i ён запахне, i стане горка ў роце.
А каля печы будзе ўпраўляцца мацi - цiхенька, мусiць, каб не разбудзiць цябе.
I ты будзеш думаць пра яе, пра нешта добрае, чыстае. Успомнiцца прачытаны некалi верш - светлы i мякка-сцiшны, як гэтая ранiца:
Привычка детская
Открыв глаза, лежать...
Такая грустная привычка.
Не упрекай меня за это, мать...
Ты будзеш дома.
1963 г.